Nuffield Oxford

1946-1953

De eerste naoorlogse Londense

taxi werd door de Nuffield

Organization (Morris, MG, Riley,
Wolseley) op de markt gebracht
en bij Wolseley gemaakt.

(archieffoto)

De Nuffield had links een open

ruimte voor bagage en rechts

gewoon een deur.
Er zijn er ruim 1900 gemaakt.

Afgebeeld: een Mark III, met
achterste zijruiten. 

(foto: Wikipedia / MunBill)
 

Austin FX3

1948-1958

Nuffield-concurrent Austin kwam in

1948 met de FX3. Na de fusie

tussen beide bedrijven in 1952,

moest de Oxford het veld

ruimen ten faveure van de

moderner Austin.

De FX3 had aan de linkerkant

slechts één (achter)deur.

De bagageruimte naast de

bestuurder was open.

Austin FX4

1958-1982

In 1958 introduceerde Austin de

FX4 als opvolger voor de FX3.

De auto had vier deuren;

het bagagecompartiment was
voortaan afgesloten.

In 1969 werd de achterzijde

licht gewijzigd: de taxi kreeg de

grotere achterlichten van de

Austin/Morris 1100/1300.

 

Carbodies /
London Taxi International

FX4
1982-1989
 

Fairway
1989-1997

British Leyland deed in 1982 de

gehele productie over aan de

fabrikant van de koetswerken,

Carbodies. Dat bedrijf veranderde

in 1984 van naam. In 1989 kreeg de

taxi een echte typenaam: Fairway.

Maar in feite ging het tot op het

einde om hetzelfde model dat

in 1958 was geïntroduceerd.

London Taxi International

TX I
1997-2002
 

TX II
2002-2006

Na bijna 40 jaar trouwe dienst kreeg

de FX4 eindelijk een opvolger in

de vorm van de TX I. Hoewel veel

moderner, verwijst de vorm daarvan

naar zijn legendarische voorganger.
De TX II is een technisch licht
gewijzigde versie.

London Taxi International /
London Taxi Company

TX 4
2006 - 2017

Een gewijzigd front met grotere

grille en andere bumpers kenmerkt

de TX 4. De 4 heeft betrekking op

de Euro-4 emissie-eisen; een

TX 3 heeft nooit bestaan.
De naam van het bedrijf wijzigde

van LTI tot The London Taxi

Company, waarna de grille van

de taxi het nieuwe bedrijfs-

beeldmerk kreeg.

London Electric
Vehicle Company

TX
2017 -

De London Taxi Company heeft de
naam veranderd en heet nu LEVC.
De taximaker is onderdeel van het
Chinese bedrijf Geely.
De TX heeft een elektrische
aandrijving, met een benzine-
motor als 'range extender'.
 

MCW/Reliant/Hooper/Kamkorp

Metrocab

1987-2006

Metro Cammell Weymann ontwikkelde
de Metrocab, met kunststof

carrosserie. Reliant startte de

productie in 1989, maar ging in 1990
failliet. Hooper nam tussen 1991 en
2000 de productie over.
Links een vroege versie met een

grille van de Ford Granada.

(foto: wikipedia) 

De versies vanaf 1997 zijn
herkenbaar aan het gewijzigde
front met verticale grille en de

andere bumpers.
Na 2000 kwam een verfijnde versie.
Deze had een stalen koetswerk.
 

Mercedes-Benz Vito

2008-heden

Door de Mercedes te voorzien van
meesturende achterwielen voldoet

de auto aan de eisen voor een

Londense taxi. Ondanks protesten

dat het busje onvoldoende als

taxi herkenbaar zou zijn, blijken

ondernemers en passagiers in de

dagelijkse praktijk heel tevreden.

Nissan/Dynamo

2019-heden

De eerste volledig elektrische
taxi voor Londen.
De auto is gebaseerd op
de Nissan's e-NV200
Evalia en aan de eisen
voor een taxi aangepast.

Beardmore Paramount MK VII
 

1954-1966
 

Voor de Tweede Wereldoorlog was
Beardmore een gerespecteerd taxi-
bouwer. Na de oorlog verkocht men

de Wolseley. Toen de productie

daarvan stopte, ging het bedrijf

weer zelf taxi's maken. Het

koetswerk is van aluminium

op basis van een houten frame.
In totaliteit zijn zo'n 650 taxi's

gemaakt.

(foto: wikipedia / Dave_7)

Bij de latere versies werd het open
bagagecompartiment afgesloten
met een deur.

(foto: wikipedia / Charles01)

Winchester MK I / II / III

1963-1968

Deze taxi met heel klassieke

uitstraling had een carrosserie

van kunststof.

(archieffoto)

Winchester MK IV

1968-1972

De moderner uitziende MK IV was

geen succes. Er zijn er circa

vijftig van gemaakt.

(foto: wikipedia / Chris Sampson)

Birch

1954

Gebaseerd op de techniek
van Standard. De vormgeving
van de voorkant is afgeleid
van de Standard Ten.
Verder dan één proefmodel
kwam de Birch niet. 

(archieffoto)

Opvallend element van deze auto

was de afwijkende stoel- en

deuropstelling: naast de chauffeur

was een passagiersplaats tegen

de rijrichting in en achterin was

ruimte voor bagage.  

(archieffoto)

  

Project FX5   1978-1980 Carbodies werkte aan een opvolger voor de FX4, maar het project bleek financieel niet haalbaar. (archieffoto)

Hier een schaalmodel van hoe de nieuwe taxi er uit zou kunnen zien. (archieffoto)

Project CR6   1978-1986 Een andere poging was de City Rover, waarbij koetswerkdelen van de Range Rover zouden worden gebruikt. British Leyland vreesde echter voor reputatieschade voor de Range Rover. (archieffoto)

MCW Henleycraft

1969
 

Metro-Cammell-Weymann was

de producent van de Beardmore.

Na het stoppen van de productie

kwam de onderneming met

dit prototype. Jaren later zou

hieruit de Metrocab ontstaan.
De grille is overduidelijk

afkomstig van de toenmalige

Ford Cortina.

(archieffoto)

Nissan

2014
 

Om concurrentie te bieden aan
Mercedes-Benz ontwikkelde

Nissan speciaal voor Londen

een variant op de taxi die in

New York dienst deed.

Basis is de NV200 van het

merk. Het is de bedoeling op

termijn ook een elektrische

versie aan te bieden.

(archieffoto)

Metrocab

2014
 

Ontwerp voor een hybride-taxi
van de bedrijven Frazer-Nash

and Ecotive. Een 1-liter

verbrandingsmotor wekt
energie op voor elektrische
aandrijving via twee motoren.

(archieffoto)